حضرت زینب(س) از زمان تولدش تا به امروز نه زینت پدر بلکه زینت خلقت همه انسان‌ها شد، بهتر است بگوییم زمانی که پدر بزرگوارشان علی (ع) را از خانه به بیرون کشیدند و مادرش حضرت فاطمه(س) را مانند یاسی کبود کردند آنچنان برادران کوچک خود را دلداری می‌داد که گویی او فاطمه‌ای دیگر است.
و به راستی همین صفات او در سیر زندگی با واقعه کربلا به اوج می‌رسد، جایی که او از بلندای تل زینبیه نظاره‌گر واقعه کشتاری عظیم بود که یزیدیان زمان با امت پیامبر (س) کردند.
مظلومیت زینب آنجایی تداعی‌گر می‌شود که با گذشت هزاران سال از واقعه به شهادت رسیده شدن مادر بزرگواراشان حضرت فاطمه(س) خانه‌ای که او در آنجا به دنیا آمده بود سال‌ها مانند نگینی در قلب مدینه می‌درخشید.
چیزی که از زینب(س) اسطوره‌ای پایان‌ناپذیر ساخته است این است که زینب کبری(س) مادر دو شهید از شهدای کربلا به نام‌های محمد بن عبدالله و عون بن عبدالله است، چرا که او با دست خود لباس جنگ بر تن دو فرزندش پوشانید و هر دو را در رکاب مولایش حسین(ع) به قربانگاه عشق فرستاد و او پس از شهادت فرزندان به سوگ آنان ننشست زیرا که این دو قربانی را برای آن مرد بزرگ بسیار کوچک می‌دید و نگران آن بود که با اشک او در دل مولایش شرم یا اندوهی راه یابد و او که سراپا عشق حسین(ع) بود آرام به خیمه پناه برده تا با برادر روبه‌رو نشود و به راستی از این است عشق! و شگفت از دریای معرفتی که در وجود این شیرزن جاری است.
تاریخ شیعه، تاریخ مظلومیت و مصیبت است، روزی در عزای رسول خدا(ص)، روزی در ماتم شهادت خیرالنسا(س)، روزی در اندوه غربت و شهادت علی(ع)، روزی در عزای شهادت غریبانه حسن(ع) که جگرش را پاره کردند و روزی دیگر در ماتم عظیم‌ترین حادثه تاریخ که عاشورا و حسین(ع) بود.
اما ای زینب، ای جگرگوشه رسول خدا(ص)، ای دردانه علی(ع)، ای میوه دل زهرا(س)، رحلت تو تکرار همه مصیبت‌ها است، مرور همه رنج‌ها، خاطره‌ها و ماتم‌ها است و یاد غربت تو یادواره مظلومیت‌های بی پایان خاندان اهل‌بیت نبوت است به راستی تو آئینه تمام نمای مصیبت‌های خاندان عصمت و طهارتی است.
درود و سلام بی پایان خدا بر تو و بر اهل بیت رسول خدا(ص)
منبع:تابناک
نظرات شما عزیزان: